Pierwszym rodzajem skrętki jest kabel UTP ( ang. Unshielded Twisted Pair ). Budowa tego kabla charakteryzuje się czterema parami przewodów (żył), ułożonych symetrycznie. Skręcone pary przewodów tworzą zrównowarzoną linię transmisyjną. Ten sposób zmniejsza pole elektromagnetyczne oraz przesłuch pomiędzy parami żył. W tym rodzaju skrętki nie zastosowano ekranowania dla całego kabla ani dla pojedynczych par przewodów.
.jpg)
Według normy ISO/IEC 11801:2002 określany jest jako U/UTP. Norma ta opisuje sposób symbolizowania kabli. Na podstawie wytycznych opis kabla powinien zawierać następujące oznaczenia: xx/yyTP. Gdzie yy to pojedyncza para przewodów, z kolei xx nawiązuje do całości kabla. W przypadku kabla UTP, U oznacza nieekranowanie.
.jpg)
Uważany jest za jeden z najpopularniejszych wśród wszystkich rodzajów kabli. Głównie stosowany jest podczas podłączania sieci informatycznych oraz teleinformatycznych, przede wszystkim w domach, pomieszczeniach prywatnych oraz zakładach pracy do przesyłania danych analogowo oraz cyfrowo. Kabel UTP ma zastosowanie także w sieciach Ethernet.
Materiałem w którym umieszczane są pary przewodów jest PVC czyli polichlor winylu. Jeden z najczęściej stosowanych izolacji zewnętrznych. Stosowany jest do produkcji tworzyw sztucznych. Posiada on wartości termoplastyczne oraz jest odporny na zniszczenia mechaniczne.
Drugim rodzajem izolacji jest LSOH lub LSZH (z ang. Low Smoke Zero Halogen ), w odróżnieniu od PVC jest bezpieczniejszy w czasie pożaru lub podczas spalania. Tworzywo nie wydziela toksycznych gazów podczas pożaru. Izolacja LSOH jest wolna od halogenu. Powłoka LSZH jest często wymogiem przepisów przeciwpożarowych, dotyczy to dużych budynków oraz placówek większych firm.
